سری ۱ (یوگا چیکیتسا)

این سری که به عنوان یوگا درمانی هم شناخته می شود شامل ۴۵ آسانا بوده که در ریتمی حرکتی به نام وینیاسا قرار گرفته اند. وینیاسا معمولا به عنوان توالی معرفی شده که وضعیت ها بدون توقف صورت می گیرند، اما وینیاسا در واقع ترکیبی از حالت های درونی تمرین بوده که در سیستم آشتانگا وینیاسا یوگا، بیش از سایر سیستم های وینیاسا درک، تجربه و تاثیرگذار می شود که جنبه درمانی را در تمرین صحیح توسط عکس العمل به دو چاکرای اول، مولادارا (ریشه) و سوآدیستانا (خاجی یا سکرُم) شامل می گردد. تمرین این وضعیت ها به همراه وینیاسا، جنبشی مدیتیشنی (مراقبه) را به وجود آورده که ترکیبی از تنفس اوجایی (نفس پیروزی بخش)، دریشتی (نقاط خیرگی)، باندا (قفل ها) و مودرا (بستن یا مهر و موم جریان و گردش انرژی) می باشد. معمولا در ابتدای تمرین یا اگر تمرین به صورت مداوم و روزانه صورت نپذیرد، احساس این حالت های درونی و مدیتیشن حرکتی، در کنار فشار فیزیکی یا کوتاهی در تنفس عمیق، دشوار خواهد بود. یکی از مهمترین نکات و آموزش هایی را که از سیستم آشتانگا وینیاسا یوگا و خصوصا تمرین سری یک می آموزیم، پیدا کردن نظم در تمرین روزانه و به دنبال آن در زندگی روزمره است که این سری را در پنج سری باقی مانده بسیار حائز اهمیت و پایه ای برای باقی سری ها می کند. به مرور زمان و با افزایش نظم در تمرین روتین که به عنوان تاپاس شناخته می گردد، می توان عصاره تمرین را که تجربه حالت های درونی و مدیتیشن حرکتی می باشند را توسط داشتن توجه به سقف دهان (پلت) چشید. ”اطلاعات بیشتر، رجوع به کتاب دایره المعارف آشتانگا وینیاسا یوگا”.

سری های مختلف آشتانگا وینیاسا یوگا به دو روش تمرین می شوند: با توجه به مربی و سطح تمرین شاگردان، نسبت این دو نوع تمرین را می توان مشخص کرد. معمولا افراد باید به سیکل ها آشنایی پیدا کرده که معمولا با در اختیار داشتن پوستر وضعیت ها، شروع به تمرین سیکل به گونه ای کرده که در ابتدا متوجه محدودیت های فیزیکی، تنفسی و ذهنی خود شده و روزانه با پشت سر گذاشتن این موانع به رشد بیشتری از این سه جنبه دست یابند. این گونه تمرین که فرد با توجه به وضعیت خود انجام می دهد به عنوان میسور استایل (حالت میسوری) شناخته می شود. در روزهای کلاس، که میسور استایل تمرین می شود، افراد با توجه به سری مورد نظری که در آن قرار داشته تمرین کرده و مربی آن ها را در صورت نیاز تصحیح یا اَجاست می کند.

حالت دوم تمرین، برای کلاسی بوده که افراد به سیکل ها اشراف کافی داشته و مربی از ابتدای سیکل (از سوریا ناماسکارا ”سلام برخورشید” به همراه شمارش های سانسکریت و تعداد تنفس هر آسانا شروع کرده تا انتهای سیکل که شاواسانا ”وضعیت جسد” می باشد) تا انتها را هدایت و شاگردان را تصحیح کرده و کل کلاس با یک ریتم تمرینی سیکل مورد نظر را انجام می دهند، این تمرین به نام لِد (هدایت کردن) شناخته شده که معمولا تنها سری یک و دو را شامل می شود.

مسعود موحدی به منظور کسب تجربه کلاس های گروهی و تمرین آشتانگی ها، سری یک را به همان گونه ای که در کلاس ها و دوره ها، لِد (هدایت) می کند، در اختیار تمرین کنندگان قرار داده است. این کلاس به گونه ای تنظیم شده که با تمرین مداوم و وفق پذیری با آن، تمرین کننده به راحتی توان پیشرفت در این سری و سری های بعدی را خواهد داشت.

 این کلاس با آوای آغازین و به دنبال آن با سوریاناماسکارا ”سلام بر خورشید” شروع شده، با وضعیت های ایستاده و بعد نشسته ادامه یافته و با وضعیت های پایانی و آوای آخر به پایان می رسد.

نکته: در ابتدا این کلاس باید با ریتم فرد تمرین کننده بدون اعمال فشار بیش از اندازه صورت گرفته و به مرور زمان با ریتم مورد نظر این کلاس وفق پذیرد!