كتاب آموزش پرانا و پرانایاما

دم، به عنوان تنفس فعال یا مثبت، بازدم، به عنوان تنفس ثابت یا منفی شناخته می شود و کومباکا، نشان دهنده ورای دوگانگی است. دم، فرایند فعال تنفس است و نیازمند تلاش عضلانی برای وارد کردن هوا به ریه هاست. بازدم عادی ثابت بوده و نیازمند تلاش عضلانی نیست. در عوض دیافراگم و قفسه سینه به نقاط اصلی خود بازمی گردند.

در پرانایاما معمولا رچاکا فرایندی آرام و کنترل شده است و به طور کلی، یا هم اندازه یا دوبرابر پوراکاست. مزیت اصلی بازدم آگاه این است که سبب رشد کنترل آگاهانه بر روی عکس العمل ریلکسی می شود. به عنوان مثال، زمانی که فرد گریه یا در حین درد ناله می کند، رچاکای آرام به صورت خودجوش شکل می گیرد. چراکه این مورد، درد را از مرکز درد در مغز از بین می برد.

تلاش آرام برای رهاکردن تنفس، نیازمند کمک از سربرال کرتکس مغز است. سربرال کرتکس، امواج بازدارنده را به مرکز تنفس، در مغز میانی، ارسال می کند. این امواج بازدارنده از کرتکس به نقاط مجاور هیپوتالاموس، که در ارتباط با احساسات است، سرازیر شده و این محل را آرام می کنند. بنابراین، تاثیر آرامش در بازدم آرام را به همراه خواهد داشت.